به نقل از «مهر»

شناسایی موادنگهدارنده غیرمجاز در ماهی‌ها با حسگر نانویی

تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۳۸۲۹۰

به گزارش خبرگزاری مهر، یکی از راه‌های تقلب در مواد غذایی، اضافه کردن مواد غیرقانونی یا مضر به آن‌ها است تا جذاب‌تر به نظر برسد یا ماندگاری آن‌ها را افزایش دهد. فرمالدئید یک گاز بی رنگ است که در انواع فرآیندهای صنعتی از جمله به عنوان ماده نگهدارنده در برخی از غذاها، معمولاً در ماهی در کشورهای در حال توسعه استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، استفاده از فرمالدئید در مواد غذایی در بسیاری از کشورها غیرقانونی است، زیرا این یک ترکیب سرطان‌زا است.

با استفاده از کامپوزیت حاوی یک اکسیدفلزی و اکسیدگرافن احیاء شده، محققان حسگر ارزان قیمتی ساخته‌اند که می‌تواند فرمالین را در ماهی‌ها در دمای اتاق به روشی غیر تهاجمی تشخیص دهد. این حسگر ثبات طولانی مدت با حد تشخیص کم دارد.

حسگرهای فرمالین تجاری برای ماهی‌ها در درجه اول مبتنی بر فرآیندهای الکتروشیمیایی یا مبتنی بر رنگ سنجی هستند. حسگرهای الکتروشیمیایی به طور گسترده استفاده می‌شوند اما گران هستند. از طرف دیگر، حسگرهای کالری سنجی ارزان‌تر هستند. اما هر دو روش تهاجمی هستند. علاوه بر این، تشخیص سطح پایین و تشخیص انتخابی دو مسئله مهم این حسگرها است. توسعه حسگرهای گازی مبتنی بر مواد دوبعدی، راه جدیدی برای تشخیص مؤثر بخارات سمی در دمای اتاق را ایجاد کرده است. این حسگرها این پتانسیل را دارند که فرمالین تبخیر شده از محصولات غذایی را تشخیص دهند.

دکتر همن ک. کالیتا و همکارانش از آزمایشگاه نانومواد و نانوالکترونیک، گروه فیزیک دانشگاه گوااهاتی، با استفاده از کامپوزیت اکسید گرافن احیاء شده، یک حسگر فرمالین مقرون به صرفه ایجاد کرده است که می‌تواند به طور مؤثر حضور فرمالین را در ماهی تشخیص دهد.

اکسید گرافن (GO)، فرم اکسیده شده گرافن است که هدایت الکتریکی پایین آن چالشی را برای محققان ایجاد کرده است. برای حل این مشکل، دانشمندان کامپوزیت اکسید گرافن / اکسید قلع (rGO- SNO۲) را ایجاد کردند.

در حالی که اکسید گرافن احیاء شده (rGO) برای تشخیص گازهای مختلف سمی و VOC استفاده شده است، اکسید قلع (SNO۲) برای تشخیص فرمالدئید و همچنین به صورت ترکیبی با اکسیدگرافن احیاء شده برای شناسایی این ماده مورد بررسی قرار گرفت. آن‌ها دریافتند که حسگر ساخته شده از اکسید قلع / اکسید گرافن احیاءشده، به طور موثری بخار فرمالدئید را در دمای اتاق تشخیص می‌دهد.

این حسگر برای ماهی‌ها در مقیاس آزمایشگاهی و همچنین در مورد ماهی‌های موجود در بازارهای ماهی منطقه گواهاتی مورد آزمایش قرار گرفت.

طراحی نمونه اولیه در آزمایشگاه در حال انجام است. نمونه اولیه این حسگر راه های جدیدی را برای توسعه دستگاه‌های حسگر فرمالین مقرون به صرفه باز می‌کند.

کد خبر 5983996 مهتاب چابوک

منبع: مهر

کلیدواژه: ماهی حسگر فناوری نانو نانو حسگرها اینترنت هوش مصنوعی ایران ساخت حاکمیت سایبری تحقیقات علمی معاونت علمی فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری فناوری نانو عیسی زارع پور وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اپراتورهای ارتباطی نخبگان وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نوآوری امنیت اطلاعات اکسید گرافن ماهی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۳۸۲۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید!

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید(CO2) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

به گزارش ایسنا، کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست. بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-19، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضاهای بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-19 موسوم به SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها،  از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید(CO2) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO2 تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO2 به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO2 تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO2 در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO2 محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-19 از مانیتورهای سنجش CO2 برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود 400 قسمت در میلیون(ppm) کربن دی اکسید است. در فضاهای داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین 400 تا 1000 ppm است. در فضاهای دارای تهویه ضعیف، غلظت CO2 می‌تواند از 2000 ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از 5000 ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO2 در هوا بین 400 ppm و 6500 ppm، ارتباط بین غلظت CO2 و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO2 معمولی جو که حدود 500 ppm است، افزایش متوسط در CO2 از 400 ppm به 800 ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-2 از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین 800 و 6500 ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO2 عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-2 در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید 3000 ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از 40 دقیقه تقریباً 10 برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-2 احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO2 هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO2 جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از 550 ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامدهای گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

انتهای پیام